De Poolse dichteres Ewa Lipska (Krakow 1945) studeerde aan de kunstacademie in Krakow maar zoals ze zelf zegt, wist ze al spoedig dat schilderen niet haar roeping was, ze kon er te weinig mee uitdrukken, ze gebruikte liever de taal van de poëzie. Nobelprijswinnares Wislawa Szymborska die redaktrice was bij het bekende literaire tijdschrift Życie Literackie (Het literaire leven) las haar gedichten en dat leidde tot een levenslange vriendschap, maar zoals Ewa zegt, ‘we praatten nooit over onze gedichten, ook niet over het werk van andere schrijvers, we hadden ons eigen thema zoals het leven en die wonderbaarlijke mens in al zijn wonderbaarlijke gedragingen. We spraken over ‘onze vriend Michel de Montaigne’, hun beider favoriete auteur. Hoewel Ewa Lipska vaak in een adem genoemd wordt met Wislawa Szymborska, heeft Lipska in de loop der tijd een geheel eigen en nieuwe taal ontwikkeld om haar gedichten gestalte te geven, een taal die wellicht wat meer vraagt van de lezer maar met een grote zeggingskracht.
Lipska is een van belangrijkste levende dichters van Polen. Ze debuteerde in 1967 met de bundel Gedichten. Sindsdien zijn er een veertiental bundels van haar hand verschenen. Vele malen is haar werk bekroond o.a. met de Robert Graves PEN-Club Award. In 2009 verscheen in Polen haar roman Sefer, in het Nederlands vertaald als Dr. Sefer (Marmer, 2010, vertaling: Ad van Rijsewijk). Vertalingen van haar poëzie verschenen in een tiental talen. In Nederlandse vertaling verschenen de poëziebundels Mensen voor beginners ( de Geus, 2000, vertaling: Karol Lesman) en Splinter (de Geus, 2007, vertaling: Ad van Rijsewijk). In april 2012 komt haar nieuwe bundel Beste mevrouw Schubert in Polen uit. Een bundel die leest als een lange brief gericht aan Mevrouw Schubert over de betekenis van het leven, de vergane tijd en de nieuwe illusies van de postcommunistische tijd.
In 2015 verscheen haar laatste bundel Czytnik linii papilarnych bij uitgeverij Wydawnictwo Literackie in Kraków.
In december 2015 verschijnt de Nederlandse vertaling van Droga pani Schubert bij het Poëziecentrum in Gent.
Ad van Rijsewijk